Με αφορμή αυτό το άρθρο του J95.
Δέχομαι τελευταία πολύ συχνά επισκέψεις από το google από αναζητήσεις που περιέχουν τις φράσεις “τεστ iq” η “τεστ ικανοτήτων”. Ο λόγος φαίνεται να είναι ένα μικρό αρθρακι πάνω στην χρησιμότητα αυτών των τεστ στις συνεντεύξεις. Σε όσους πέφτουν σε αυτό το blog ψάχνοντας γενικές πληροφορίες γύρω από τα IQ test μπορούν να επισκεφθούν την wikipedia για μια πρώτη εισαγωγή πάνω στο θέμα. Όσοι ενδιαφέρονται για τα τεστ ικανοτήτων σε σχέση με τις συνεντεύξεις για επιλογή προσωπικού ας επισκεφτούν τα sites των πανεπιστημίων Sussex και Kent όπου μπορούν να βρουν πολλές πληροφορίες και δείγματα. Δεν γνωρίζω κανένα καλό ελληνικό link για το συγκεκριμένο θέμα. Όποιος ξέρει κάτι ας μου πει για να το προσθέσω.
Πρέπει να πω ότι προσωπικά δεν έχω καμία εμπιστοσύνη σε αυτά τα τεστ. Η βαθμολογία μου σε όσα έχω κάνει κατά καιρούς κυμαίνεται από 97 μέχρι 184 (!!?!!!?!). Επιπλέον θεωρώ την χρήση τους για την αξιολόγηση υποψηφίων για θέσεις εργασίας παράλογη, ειδικά σε ότι αφορά “δημιουργικά” επαγγέλματα όπως προγραμματιστές, μηχανικούς, αρχιτέκτονες κλπ. Έχω λάβει μέρος σε δυο συνεντεύξεις που περιελάμβαναν αυτού του είδους τεστ, η τελευταία μάλιστα ήταν σε μορφή group interview που είναι κατά την γνώμη μου εντελώς απαράδεκτη. Αυτά τα τεστ απαιτούν παρά πολύ χρόνο για να ολοκληρωθούν και δεν αποδεικνύουν τίποτα απολύτως για την προσωπικότητα του υποψηφίου και την ικανότητα του να αντεπεξέρθει στης συνθήκες εργασίας στον “πραγματικό” κόσμο. Αν ο χρόνος που καταναλώνεται σε αυτού του είδους τις εξετάσεις (μπορεί να φτάσουν και τις 3-4 ώρες διάρκεια) δίνονταν σε προσωπικές συνεντεύξεις από έμπειρους επαγγελματίες ο εργοδότης θα μπορούσε να έχει μια εξαιρετικά λεπτομερή εικόνα για τον υποψήφιο και κατ’ επέκταση να γνωρίζει αν πραγματικά είναι κατάλληλος η όχι για την θέση. Πιστεύω ότι οι εταιρίες που χρησιμοποιούν τέτοιες μεθόδους στις διαδικασίες αξιολόγησης ενδιαφέρονται να προσλάβουν ανθρώπους που ανήκουν στην χρυσή μετριότητα. Που μπορούν δηλαδή, μέσες άκρες, να βγάζουν πέρα την δουλειά χωρίς να έχουν ιδιαίτερες απαιτήσεις από τον εαυτό τους και από την εταιρία που δουλεύουν. Συνήθως πληρώνουν κάτι δεκάρες με τον βασιλιά απάνω και οι δυνατότητες ανάδειξης που προσφέρουν είναι από –100 μέχρι 0. Αν νομίζεται ότι αυτού του είδους οι θέσεις σας ταιριάζουν μπορείτε να δοκιμάσετε την τύχη σας. Αν δεν είσαστε ο τύπος του “μεροδούλι μεροφάι”, “ας βρούμε μια θεσούλα να έχουμε το κεφαλάκι μας ήσυχο” και θέλετε κάτι παραπάνω από την ζωή σας avoid at all costs.
Υ.Γ.1 Πιστεύω ότι τα μόνα τεστ που ίσως έχουν κάποιο ουσιαστικό λόγο ύπαρξης είναι αυτά που έχουν δημιουργηθεί ειδικά για την θέση στην οποία απευθύνεται ο υποψήφιος. Ένα παράδειγμα τέτοιου τεστ είναι το GLAT του Google. Όποιος θέλει ας το δοκιμάσει.
Υ.Γ.2 Συμβαίνει να είμαι δυσλεξική. Το πρόβλημα αυτό αναγνωρίστηκε ουσιαστικά μόνο αφού πήγα στην Αγγλία (το τεστ το έκανα όταν ήδη βρισκόμουν στο δεύτερο έτος των σπουδών μου). Πέρασα όλα τα σχολικά έτη σαν μαθήτρια κάτω του μέσου όρου ακούγοντας συνεχώς διόλου κολακευτικά σχόλια από καθηγητές και συμμαθητές. Δεν νομίζω ότι υπάρχει περίοδος της ζωής μου που να μισώ τόσο όσο αυτά τα χρόνια.
|
6:30:53 PM
Permalink 
|
