Post πάρτι γενεθλίων* λοιπόν. Περάστε, στο τραπέζι έχει πορτοκαλάδες αναψυκτικά , κουλουράκια και σάντουιτς. Αργότερα θα ανοίξουμε ένα ωραίο μοσχομαυρο (συγγνώμη αλλά δεν μου άρεσε ποτέ η σαμπάνια) και θα φέρω και κανένα πιο σοβαρό ορεκτικό και κανένα γλυκάκι. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους OldSkipper, Phantasmak, bizwriter, javaneze, J95, Oneiros, Ελένη, talos, mperedim, giannis, hpan2012, basileios, startup.gr και σε πολλούς άλλους (ας με συγχωρέσουν όσοι δεν τους αναφέρω) που έχουν λάβει μέρος στα πολιτιστικά (και μη) δρώμενα αυτού του blog. Θα ήθελα επίσης να ευχαριστήσω όλους εσάς που απλά το επισκέπτεστε κατά καιρούς αυτά τα 4,5 χρόνια που βρίσκεται on line.
Ξεκίνησα το πρώτο test blog στα τέλη του 1999, ήταν ένα από τα 1000 πειραματικά blogs στο EditThisPage.com της UserLand. Στην αρχή ήταν η περιέργεια για το καινούργιο μέσο και για την τεχνολογία που το υποστήριζε.. Όταν βγήκε το Radio 8.0 ξεκίνησα ο blog που έχω σήμερα στην αρχή στα αγγλικά (μιας και τότε δεν είχα έλληνες αναγνώστες) και αργότερα, μετά από κάμποσο σκάψιμο μέσα στο πύρινα του Fontier, στα ελληνικά. Από τότε συνεχίζω να postαρω κατά καιρούς τις γνωστές ασυναρτησίες που ξέρετε και αγαπάτε.
Με μεγάλη χαρά στα τέλη του 2004 ανακάλυψα ότι και άλλοι έλληνες είχαν ξεκινήσει να blogαρουν. Ήταν ελάχιστοι στην αρχή τώρα πια από ότι βλέπω κοντεύουν τους χίλιους. Η σύγκριση με την αντίστοιχη αμερικανική και ευρωπαϊκή blogοσφερα ίσως να είναι απογοητευτική, σίγουρα σε ότι αφορά την ποσότητα αλλά και στην ποιότητα. Τα περισσότερα από τα posts είναι σκατόψυχα, μίζερα,κοινότυπα, βαρετά, κλαψομουνικα, ασυνάρτητα, κακογραμμένα. Αλλά τι σημασία έχει. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι εδώ μέσα αισθανόμαστε ελεύθεροι, να γράφουμε, να διαβάζουμε και να σχολιάζουμε ότι γουστάρουμε, όπως γουστάρουμε. Μόνος περιορισμός είναι ο εαυτός μας, τίποτα άλλο. Και αν υπάρξει κάποτε κάποιος κανόνας για τα blogs τότε αυτός πρέπει να είναι ότι ποτέ δεν πρέπει να παίρνουμε αυτό που κάνουμε στα σοβαρά. Τα χειρότερα και πιο μαλακισμένα post έχουν γραφτεί όταν bloggers (συμπεριλαμβάνω και τον εαυτό μου) νόμισαν ότι κάνουν κάτι παραπάνω από το να εκφράζονται ελευθέρα.
Καταλάβετε το, γράφουμε ότι γράφουμε πάνω από όλα για εμάς. Αν αυτά που γράφουμε τα διαβάζουν και κάποιοι άλλοι τόσο το καλύτερο. Η οποία άξια των blogs δεν έχει σχέση με τον επηρεασμό της κοινής γνώμης η τις αποκαλύψεις η την διάδοση των ιδεών. Δεν πρόκειται να αλλάξουν την Ελλάδα ούτε πολύ περισσότερο το κόσμο. Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να μας βοηθήσουν να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι η έστω να δούμε λίγο καλύτερα τον εαυτό μας στο πέρασμα του χρόνου. Κατά καιρούς ρίχνω μια μάτια στα παλιά μου post και βλέπω πως σε αρκετά πράγματα έχω αλλάξει και με έκπληξη ανακαλύπτω ότι σε κάποιο μικρό βαθμό ίσως έχω επηρεαστεί και από την επικοινωνία μου με ανθρώπους από εδώ μέσα. Και πιστεύω ότι η αλλαγή σε όλα τα επίπεδα είναι καλό πράγμα.
Δεν ξέρω πόσο ακόμη θα ασχολούμαι με το blogging, ίσως το βαρεθώ κάποια στιγμή. Αλλά πιστεύω ότι αξίζει τον κόπο. Keep on blogging λοιπόν και όσο περισσότεροι είμαστε τόσο το καλύτερο.
Καθώς γράφω αυτό το post από τα ηχεία του PC παίζει το "Rock el Casbah" η διασκευή του Rachid Taha στο "Rock the Casbah" των Clash.
* Συγνώμη που άργησα να postαρω αλλά χτες είχα και άλλα πράγματα να κάνω :) .
|
1:13:04 PM
Permalink 
|
|
