Ακολουθεί παραλήρημα (ξανά) για την παιδεία.
Μετά από αυτά τα δυο post είπα να καθίσω να δω κα'να δελτίο γιατί ειλικρινά δεν πίστευα αυτά που διάβαζα. Τι το ήθελα. Τα είδα και τα άκουσα όλα. Φοιτητές να φωνάζουν ότι θα γίνει "της Ελλάδας", πατεράδες, μάλλον πυροβολημένοι πρώην Κνιτες, να λένε ότι δεν θέλουν τα παιδιά τους να "φτάσουν να διδάσκονται π.χ. υγιεινή των τροφίμων από τα McDonalds", συνδικαλιστογκομενες βαμμένες (σχεδόν) επαγγελματικά να υπερασπίζονται τη δημόσια δωρεάν παιδεία, μουσάτοι γυαλάκιδες που θεωρούν απαράδεκτο το γεγονός ότι το πανεπιστήμιο τους δεν τους παρέχει άμεσα θέσεις εργασίας (ναι, ακούστηκε και αυτό). Και ξεχωρίζοντας μόνη μέσα σε μια θάλασσα μαλακίας μια μάνα να λέει (χωρίς να την ακούει κανείς) "αφού θα πάει που θα πάει έξω για master δεν το στέλνω καλύτερα από την αρχή, φτηνότερα θα μου έρθει".
Τι διάολο συνέβη και οι εικοσάρηδες άρχισαν ξαφνικά να μιλάνε και να συμπεριφέρονται σαν λοβοτομημενοι πίθηκοι με τάσεις αυτοκτονίας; Η δικιά μου εξήγηση είναι πως η κυβέρνηση στην προσπάθεια να της να αποφύγει τα πρόστιμα που μας κοπανάει κατά καιρούς η Ευρώπη για την μόλυνση βρήκε την λύση με το να γεμίζει μυστικά κάθε βράδυ λίγο-λίγο το κρανίο των ελλήνων φοιτητών με λημματολασπη από την Ψυτάλλεια. Πάει τελείωσε μόνο έτσι εξηγούνται τα σκατά που έχει μέσα στο κεφάλι της η ελληνική νεολαία.
ΟΚ, αρκετά με την πλάκα .
Πιστεύω ότι αυτά που βλέπουμε στα τα ΜΜΕ δεν αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα και τουλάχιστον το 85%-90% πρέπει να είναι παπαριές. Από όσο γνωρίζω περισσότεροι που υφίστανται την εξαιρετικά επώδυνη και ψυχολογικά και οικονομικά διαδικασία των γενικών εξετάσεων (και των σπουδών που ακολουθούν) το κάνουν για αποκτήσουν ένα χαρτί που θα τους βοηθήσει (υποτίθεται) να βρουν δουλειά. Εδώ νομίζω ότι είναι το ζουμί της υπόθεσης και όχι στη "ποιοτική παιδεία", στη "διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης" η στην "ανεξάρτητη γνώση, αποκομμένη από την σκλαβιά της αγοράς".
Όλα αυτά είναι για τον πούτσο καβάλα, στην πραγματικότητα πίσω τους υπάρχει ο φόβος ότι αυτή η πολύχρονη και εξαιρετικά επίπονη διαδικασία δεν οδηγεί πουθενά. Η παλιά σταθερή αξία της ζεστής αγκαλιάς του δημοσίου αρχίζει μα χωράει όλο και λιγότερους κάθε χρόνο καθώς μια μια οι ΔΕΚΟ ιδιωτικοποιούνται πλήρως και η μονιμότητα πιέζεται από παντού. Επαγγέλματα που προσφέρουν σίγουρες θέσεις και κοινωνικό status έχουν πάψει εδώ και χρόνια να υπάρχουν και στην ανύπαρκτη αγορά εργασίας περιμένει μια δουλειά που πληρώνει ψίχουλα η ο εξευτελισμός της μακροχρόνιας ανεργίας.
Όμως δεκαετίες ολόκληρες παραπληροφόρησης έχουν κάνει καλά την δουλειά τους. Έτσι οποιαδήποτε αλλαγή προς το καλύτερο φαίνεται σαν αλλαγή προς το χειρότερο και η χρησιμοποίηση των πιο αυτοκαταστροφικών μέσων πίεσης σαν ηρωική εξέγερση. Μέσα στην τυφλά τους οι φοιτητές που αντιδρούν δεν συνειδητοποιούν ότι κάθε λεπτό που περνάει με τις καταλήψεις, αποχές και άλλες καθυστερήσεις ρίχνει την όποια (ήδη εξαιρετικά μειωμένη) άξια τους στην αγορά εργασίας. Κάθε αντίδραση για την επίσημη συνεργασία των πανεπιστημίων τους με εταιρίες τους σπρώχνει όλο και πιο βαθιά στην αγκαλιά των καθηγητών που χρησιμοποιούν εκβιαστικά την (συχνά απλήρωτη) εργασία τους για να πλουτίζουν οι ίδιοι (συνήθως από τις ίδιες εταιρίες για τις οποίες αντιδρούν οι φοιτητές τους). Κάθε ξεσηκωμός κατά της αξιολόγησης επιτρέπει σε μερικούς από τους πιο άχρηστους και διεφθαρμένους καθηγητές της Ευρώπης να συνεχίζουν ανενόχλητοι να κάθονται στις καρέκλες τους.
Και το χειρότερο (η καλύτερο, εξαρτάτε πως το βλέπει κανείς) είναι ότι όλα αυτά αυξάνουν αργά αλλά σταθερά την αξία ανθρώπων σαν εμένα που έχουν βγει από αυτά τα αναξιόπιστα και ξεπουλημένα στην αγορά του διαβόλου πανεπιστήμια της άθεης Ευρώπης και Αμερικής. Γιατί στην τελική ακόμη και σε αυτό το κωλάδικο που παριστάνει την ευρωπαϊκή χώρα υπάρχουν (λίγες δυστυχώς) εταιρίες που θέλουν να κάνουν την δουλειά τους και πληρώνουν καλά για αυτό. Και για τις περισσότερες από αυτές οι απόφοιτοι των ελληνικών πανεπιστημίων (με ελάχιστες εξαιρέσεις) για όλους τους παραπάνω λόγους δεν είναι ακριβώς η πρώτη επιλογή (συχνότατα ούτε η δεύτερη, ούτε η τρίτη, ούτε η τέταρτη, ούτε… you get my drift)
Το μόνο που έχω να προτείνω σε όσους καταλαβαίνουν τι τους γίνεται και δεν έχουν πάθει πλήρη μαλάκυνση εγκέφαλου είναι να βρουν μια υποτροφία, κάτι τέλος πάντων και να πάνε να σπουδάσουν στο εξωτερικό.
Αν θέλετε μπορείτε να ρίξετε μια ματιά στα παρακάτω links Μπορεί να σας φανούν χρήσιμα. Αφορούν την Μ. Βρετανία μιας και αυτή ξέρω αυτή εμπιστεύομαι.
Το UCAS για γενικές πληροφορίες
Το TQI για την αξιολόγηση των πανεπιστημίων και των σχολών τους. Μη μου λέτε τίποτα μετά.
Διαθέσιμες υποτροφίες από το ψαχτίρι του Βρετανικού συμβουλίου
Και μερικά jobs sites για να δείτε μόνοι σας κάποια πράγματα. Οι πληροφορικαριοι αν θέλουν μπορούν να δοκιμάσουν να βάλουν π.χ τη λέξη Java (τα ποσά είναι σε λίρες Αγγλίας 1£=1,5 ευρώ περίπου)
http://www.jobsite.co.uk/
http://www.totaljobs.com/
http://www.cityjobs.com/
και για όσους γουστάρουν ακαδημαϊκή εργασία
http://www.jobs.ac.uk/
Αυτά
|
4:48:57 PM
Permalink 
|
