Τελικά τίποτα δεν είναι τυχαίο. Είχα στείλει πρόσφατα βιογραφικό σε πολύ μεγάλο όμιλο εταιριών για τον οποίο έχω ακούσει τα χειρότερα σε πολλά επίπεδα αλλά ήλπιζα ότι στο συγκεκριμένο τμήμα που με ενδιέφερε θα υπήρχε κάπως διαφορετική αντίληψη των πραγμάτων. Φτάνοντας στης εγκαταστάσεις τους για συνέντευξη κατά τις 4:00 παρατήρησα ότι ήδη είχαν αρχίσει να σχολάνε. Στους διαδρόμους διάφοροι και διάφορες, που έμοιαζαν σαν να έχουν βγει μόλις από το πολυτεχνείο, έπιναν καφέδες . Η εικόνα θύμιζε ελληνικό πανεπιστήμιο χωρίς τις αφίσες ,τα γραψίματα στους τοίχους και τα σκουπίδια. Δεν υπήρχε κανείς εκέι γύρο που να δείχνει τουλάχιστον κάπως σαν "προϊστάμενος", πράγμα τελείως τρελό για μια εταιρία αυτού του μεγέθους. Ένιωθα πολύ περίεργα μιας και ήμουν κουστουμαρισμένη όπως προβλέπεται συνήθως σε τέτοιες συνεντεύξεις ενώ όλοι (μα όλοι) γύρο μου έμοιαζαν σαν να περίμεναν να χτυπήσει το κουδούνι για να μπουν στη αίθουσα για το μάθημα θεωρίας συνόλων.
Στη συνέντευξη με περίμενε κάποιος συνομήλικος (η και μικρότερος) αγνώστου τίτλου και θέσεως. Η συζήτηση πήγε και σε τεχνικά θέματα όπου διαπίστωσα με ανησυχία ότι εκεί μέσα καταπιάνονταν με Java τεχνολογίες τις οποίες είχα απορρίψει σαν παρωχημένες η μπαρόκ την εποχή που δούλευα ακόμη στη A.C.N! Από την άλλη οι ερωτήσεις για τεχνολογίες που συμβαίνει να χρησιμοποιώ εδώ και χρόνια γινόντουσαν με τρόπο που θύμιζε πιο πολύ ψάρεμα για πληροφορίες παρά εξακρίβωση της τεχνικής μου κατάρτισης. Η μαγική στιγμή όμως ήταν άλλη.
Τεχνικός απροσδιοριστου τίτλου: Έχετε σπουδάσει και συντήρηση, πως και διαλέξατε τον προγραμματισμό σαν επάγγελμα;
Εγώ: Ήθελα αρχικά να ασχοληθώ με τις εφαρμογές των Η/Υ στη συντήρηση έργων τέχνης αλλά δυστυχώς η έρευνα στον τομέα του πολιτισμού στη Ελλάδα είναι ανύπαρκτη. Οπότε διάλεξα τον προγραμματισμό σαν επάγγελμα.
Τεχνικός απροσδιοριστου τίτλου: (με κάποια έκπληξη) Σας αρέσει αυτό που κάνετε;
Εγώ: (!!!!!!!!) Προφανώς, γιατί να διαλέξω ένα επάγγελμα το οποίο δεν με ενδιαφέρει και δεν με ικανοποιεί;
Τεχνικός απροσδιοριστου τίτλου: Εμένα π.χ. δεν με ενδιαφέρει ο προγραμματισμός. Μου είναι αδιάφορος και σαν ασχολία και σαν επάγγελμα.
Εγώ: (Duh!!!)
Δεν είμαι χακερου, δεν έχω κόλλημα με τον προγραμματισμό ασχολούμαι όμως με τους υπολογιστές από 9-10 ετών (Zx spectrum) και είναι ένας τομέας που έχει για εμένα πολύ ενδιαφέρον. Γι αυτό άλλωστε επέλεξα να σπουδάσω πληροφορική και όχι οικονομικά πολιτικές επιστήμες, νομικά, φυσική, χημεία κλπ. Το να προγραμματίζεις απαιτεί να δεσμεύεις το μυαλό σου μερικές φορές απόλυτα πάνω στο πρόβλημα που πρέπει να λύσεις. Αυτό είναι κοινό σχεδόν σε όλα τα δημιουργικά επαγγέλματα όπως αυτά του πολιτικού μηχανικού, του αρχιτέκτονα, του γραφίστα κλπ. Θα μπορούσα να είχα διαλέξει και κάποιο από τα προαναφερθέντα επαγγέλματα μιας και όλοι οι δημιουργικοί τομείς λίγο πολύ με ενδιαφέρουν. Ομως η δημιουργική "δέσμευση" μπορεί να είναι εξαντλητική και συχνά απαιτεί μεγάλη κατανάλωση δυνάμεων, πνευματικών και φυσικών πολλές φορές. Αυτό που κάνει όλη αυτή την προσπάθεια να αξίζει είναι ότι στο τέλος υπάρχει σχεδόν πάντα η χαρά, ή η ηθική τουλάχιστον ικανοποίηση για ένα καλοσχεδιασμένο και χρήσιμο αποτέλεσμα.Το να αποφασίσει κανείς να ακολουθήσει ένα τέτοιο κλάδο, όταν η διαδικασία της δημιουργίας του είναι αδιάφορη, το θεωρώ αδιανόητο και θλιβερό. Αραγε πόσοι άλλοι εκεί μέσα είναι έτσι;Πόσοι χτυπάνε κάρτα κάθε μέρα και είτε βιδώνουν μια βίδα σε μια γραμμή παραγωγής είτε γράφουν κώδικα είναι για αυτούς το ίδιο και το αυτό; Πως είναι δυνατόν να παραχθεί αξιόλογη δουλειά από ανθρώπους που δεν χαίρονται αυτό που κάνουν;
Αλλα από την άλλη, έτσι εξηγούνται η φήμη που έχει ο συγκεκριμένος όμιλος καθώς και η κατάντια του.
|
12:49:45 PM
Permalink 
|
