Ακολουθεί εκτενές post με βασικό θέμα τον φανταστικό κινηματογράφο και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια (you have been warned).
Συμπλήρωσα κάπου 13 συνεχόμενες ώρες με το KOTOR 2. Το ξεκίνησα χτες κατά τις 1:00 το μεσημέρι και το σταμάτησα στης 2:00 το βράδυ όταν σε κάποιο σημείο κρασάρε το παιχνίδι (ένδειξη ίσως ότι οι αντοχές του μηχανήματος μου είναι μικρότερες από τις δικές μου). Είναι περίεργο αλλά τα τελευταία 1-2 χρόνια έχουν αυξηθεί δραματικά τα παιχνίδια τα οποία με απορροφούν σε τέτοιο βαθμό ώστε να θέλω να τα τελειώσω μονοκοπανιά. Παλαιότερα είναι ζήτημα αν 1 η δυο τέτοια παιχνίδια εμφανίζονταν μέσα σε ένα χρόνο τώρα είναι ένα η παραπάνω κάθε 2 μήνες. Το συγκεκριμένο παρόλο που είναι αρκετά καλοσχεδιασμένο δεν έχει σε καμία περίπτωση εξαιρετική ποιότητα γραφικών και το interface, αν και δεν θα το θεωρούσα προβληματικό, δεν είναι και ότι πιο εύκολο. Κύριο χαρακτηριστικό του gameplay είναι ότι ο τρόπος που συμπεριφέρεσαι και οι αποφάσεις που παίρνεις καθορίζουν την εξέλιξη τις ιστορίας (αν θα έχει “καλό” η “κακό” τέλος) αλλά αυτό είναι ένα concept που υπήρχε και στο KOTOR 1 καθώς και σε αλλά παιχνίδια εδώ και χρόνια. Τι είναι λοιπόν αυτό που έχει τόσο πια ενδιαφέρον ώστε να κάνει ένα πολύ καλό αλλά σε καμία περίπτωση πρωτοποριακό τεχνικά και σχεδιαστικά παιχνίδι τόσο εθιστικό ; Τείνω να συμπεράνω ότι είναι το ίδιο πράγμα που κάνει μια ταινία αριστούργημα η πατάτα, το σενάριο. Τα τελευταία χρόνια τα σενάρια τον ηλ. παιχνιδιών έχουν εξελιχθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε να μην έχουν να ζηλέψουν σε τίποτα αυτά τον ταινιών του κινηματογράφου. Θα έλεγα μάλιστα ότι σε ότι αφορά το σινεμά του φανταστικού (τρόμος, επιστημονική φαντασία) τα έχουν ξεπεράσει κατά πολύ. Και το KOTOR είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας και ανήκει σε ένα “σύμπαν” που προέρχεται από τον κινηματογράφο, αυτό του “Πόλεμου τον Άστρων”*. Όποιος έχει δει τις 3 πρώτες ταινίες τις σειράς θα τις θυμάται σαν μερικά από τα πιο όμορφα σύγχρονα παραμύθια (γιατί αυτό ήταν ουσιαστικά). Αντίθετα οι δυο τελευταίες ταινίες τις σειράς ήταν απλά μια πλατφόρμα για επίδειξη τις τεχνικής αρτιότητας τον ειδικών εφέ τις Lucas entertainment. Ανύπαρκτα σενάρια και ερμηνείες, που απογοήτευσαν ακόμα και τους πιο φανατικούς. Το ίδιο ισχύει και για τις περισσότερες ταινίες επιστημονικής φαντασίας που βλέπουμε τα τελευταία 5-6 χρόνια. Είναι τόσο μαγεμένες με τις δυνατότητες τις τεχνολογίας που ξεχνάνε ότι οι εντυπωσιακές και όμορφες εικόνες (όπως και στη λογοτεχνία οι όμορφες λέξεις και εκφράσεις) έχουν νόημα μόνο σαν οχήματα που μεταφέρουν επάνω τους μια ιστορία. Αν η ιστορία δεν αξίζει τότε και όλα τα υπόλοιπα είναι αδιάφορα. Παραδόξως αυτό που έχει ξεχάσει ο κινηματογράφος έχει καταλάβει πολύ καλά το νέο μέσο τις ψηφιακής διασκέδασης. Τους τελευταίους μήνες υπάρχουν τουλάχιστον 2 τέτοια παραδείγματα, το KOTOR και το Vampire: BloodlinesΤο KOTOR (1 και 2) είναι ίσως από τα καλύτερα έργα επιστημονικής φαντασίας τον τελευταίων 5 χρόνων. Πανέμορφη ιστορία που θέλεις να ακολουθήσεις μέχρι το τέλος, εξαιρετικό σενάριο και ερμηνείες (voice-over) και εμφάνιση ενός από τους πιο ενδιαφέροντες χαρακτήρες της σειράς του “πολέμου των άστρων”, του HK-47. Το Vampire: Bloodlines είναι επίσης ένα εξαιρετικό δείγμα παιχνιδιού gothic τρόμου (περίπου, μιας και δεν ανήκει καθαρά στο είδος). Στον κινηματογράφο έχουν γίνει αμέτρητες προσπάθειες να μεταφερθεί η μυθολογία τον βαμπίρ στην σύγχρονη εποχή με συνήθως παταγώδη αποτυχία. Το συγκεκριμένο παιχνίδι, και ως ένα βαθμό ο προκάτοχος του, χρησιμοποιόντας τον "κόσμο" του role-playing game καταφέρνουν σχεδόν άψογα την μετάβαση του μύθου στην σύγχρονη εποχή έχοντας μια εξαιρετικά πολυδιάστατη ιστορία, έντονη ατμόσφαιρα και πολύ καλές ερμηνείες από τους ηθοποιούς του voice over.
Όσο παράλογο και αν ακούγεται αυτά τα ηλ. παιχνίδια έχουν κληρονομήσει όλα τα χαρακτηριστικά που υπήρχαν παλαιοτέρα στης ταινίες του φανταστικού κινηματογράφου. Με την ραγδαία εξέλιξη του καινούριου μέσου είναι πολύ πιθανό ότι σύντομα ο κινηματογράφος με την μορφή που τον ξέρουμε σήμερα δεν θα έχει κανένα νόημα. Το πιθανότερο βέβαια είναι ότι τα ηλεκτρονικά παιχνίδια δεν θα μπορέσουν ποτέ να αντικαταστήσουν πλήρως την αφήγηση του όπως και ο κινηματογράφος δεν μπόρεσε ποτέ να αντικαταστήσει πλήρως το θέατρο. Όμως, όπως το νέο μέσο τότε κατέστησε κάποια είδη θεάτρου όπως το Grand-Guignol απαρχαιωμένα, το ίδιο φοβάμαι ότι θα γίνει και για κάποια είδη κινηματογράφου όπως το σινεμά του φανταστικού. Και ίσως αυτό να συμβεί πολύ νωρίτερα από ότι θα περίμενε κανείς.
*Οι περισσότεροι γνωρίζουν μόνο τις 3 πρώτες ταινίες του George Lucas (και τις 2 τελευταίες) αλλά αγνοούν ότι εκτός από της ταινίες υπάρχουν δεκάδες comics και βιβλία, καθώς και κάπου δυο ντουζίνες ηλεκτρονικά παιχνίδια βασισμένα στον Πόλεμο τον άστρων. Όλα αυτά έχουν συμβάλει στην δημιουργία ενός ολόκληρου “κόσμου” με τους δικούς του πλανήτες, ζωικά και φυτικά είδη, ρομπότ καθώς και κοινωνικές και πολιτικές δομές, θρησκείες, εταιρίες, τυχερά παιχνίδια και ιστορία.
|
4:30:39 PM
Permalink 
|
|
